کد مطلب:106680 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:148

[صفحه 321]

از جمله نامه های امام (ع) به مردم كوفه به هنگام حركت از مدینه به سمت بصره. (اما بعد، من از میان قبیله ی خودم بیرون شدم، (در حالی كه این حركت من از دو صورت بیرون نیست:) یا ستمگرم و یا ستمدیده، یا سركشم و یا رنج دیده. در هر حال، من هر كس را كه این نوشته به او می رسد، به یاد خدا می اندازم، تا هر چه زودتر به جانب من حركت كنند، اگر من نیكوكار بودم، یاری ام كند، و اگر تبهكار بودم، مرا در كارم مورد سرزنش قرار دهد و از روشم باز دارد.) هدف از این نامه، اعلام بیرون شدن امام (ع) از مدینه به قصد پیكار با مردم بصره به مردم كوفه و درخواست حركت آنان به سمت خود است. و نظیر این نامه در پیش گذشت. حیه: قبیله ی او عبارت: اما ظالما... علیه از باب تجاهل عارف است، زیرا داستان هنوز برای مردم كوفه و دیگران روشن نشده بود تا بدانند كه او ستمدیده و مظلوم است یا دیگران، از این رو به آنان یادآور می شود تا به سمت وی حركت كنند، آنگاه بین او و دشمنان داوری كنند و در نتیجه یا او را كمك كنند و یا از او بخواهند تا به راه حق برگردد. اذكر، متعدی به (دو مفعول است): مفعول اول آن، همان مذكر و مفعول دومش، مذكر به یعنی خدای تعالی است.

و او را مقدم داشته است چون غرض از یادآوری، اوست. كلمه: لما مشدد به معنی: الا، و یا بدون تشدید كه ما زاید بوده، و لام تاكید بر آن داخل شده است و معنایش چنین خواهد بود، یعنی، البته به جانب من حركت كنید. توفیق از آن خداست.

صفحه 321.